می‌روى پشت سرت راه می‌افتم پسرم            گـاه مـی‌آيـم و نـاگـاه مـی‌افـتـم پـسـرم

می‌روى دلهـره دارم كه زمينت بزنند            سنگ دارند مـبـادا به جـبـيـنت بـزنـند

هـمۀ عـمـر برايـم چـو پـيـمـبـر بودى            رفتى و ديدم از اينجا كه چو حيدر بودى

رفتى و ديدمت آنگونه كه می‌جنگيدى            زخم خوردى ولى انگار كه می‌خنديدى

زخم خوردى به روى بال عقاب افتادى            وسـط لـشكر دشمن ز ركـاب افـتـادى